Boşluklar var
diyor şair
Her eksiklik birer boşluktur
Zihnime dokunan, yüreğime
dokunamıyor
Bir gaftır yüreğimin uzaktan ışıyan
mini mini minnacık ışığı
Aydınlatmadan bitirir, yüzyıllar boyu
enkazını oluşturmuş
bir kültürün çocuğu
Amalar
keşkeler
ve bulanık suyun
bütün güvensizliği
denge kuramayan kitlesel bir kültürün
mikro organizmasıdır
En makul istekler bunların radarında
Papatya yapraklarını çekiştiriyor
Kopan yapraklardan
koca şehirler
metropoller
medeniyetler
inşa ediliyor
ama kaçışı olmayan denge sorunu
insanı bozar her daim
Yürüyorum yol boyu
insanı düşünüyorum sonra
hadsizliğini
Kendimi düşünüyorum
kitapların derinliğine düşmüşüm
doğar doğmaz
Bütün hücrelerim
kitap kokuyor bütün kusurlarıma rağmen
Kusurlar diyorum kusurlar
Bir mültecinin canhıraşı gibi
boğulmamak için simitlere tutunmuş kusurlar
Hani kurtulursam
gideceğim yer yine kendimedir
Sözler ise birikiyor
romayı yakıp yıkıyorum bir evcilik oyununda Sözlerden tekrar restorasyonumu yapıyorum
içinde insan olan
Orada
bir güven duvarını inşa ediyorum.
Kendimin oynayacağı
bir yer
Tekrar bir kişi
tekrar bir beni
ve sen
Bazen
öldürüyorum seni
kendim için
Belki de senin için
Hani
diriltiyorum da
tekrar tekrar
yaşamak adına
24.7. 2022
tuannaguzel
Didem Madak anısına...
