İstanbul Söğütlüçeşme'den haraket eden metrobüs, 15 Temmuz Şehitler Köprüsü'nden Zincirlikuyu'ya ilerlerken metrobüsün camına bir şahıs tarafından taş atıldı. Paniğe neden olan olay sonrasında vatandaşlar, başka metrobüse sevk edildi.
Yaşanan olayın ardından bir vatandaş, "Keşke kırıldığını söylemeselerdi şoföre" ifadelerini kullandı.
***
Haberi burada noktalarken analizini yapmaya geçebilirim. Bu güzel vatandaşımız "Keşke kırıldığını söylemeselerdi şoföre" derken hangi amacı güdüyor?
Geç kalmamayı ve hazır oturacak koltuğu varken metrobüs değişikliği yaparken ayakta kalmamayı arzuluyor.
Peki, o metrobüs kapısı ilerleyen duraklarda bir insanın üzerine dökülse, kalabalıkta bir kişinin koluna çarpıp kesilse ne olacak? Bunlar ihtimal dahilinde değil mi?
İNSAN OLABİLMEK MESELE
İnsanlar kendi çıkarları uğruna başkalarının hayatlarını hiçe sayıyor. Bugün o metrobüsün içinde bir vatandaşın bakış açısına, yaşam tarzına bir cümlesinde şahit olduk. Kim bilir daha kaç kişinin hayatını bu gibi durumlarda riske attı. Susarak! Bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyerek!
Hep diyorum insan olmak zor ama insan kalabilmek daha zor!
METROBÜS CAMLARI NASIL BU KADAR KOLAY KIRILIYOR?
Son derece dayanıklı yapılan yahut "yapılması gereken" metrobüs camlarının bir taşta bu kadar kolay kırılması ilginç. Temperli cam kullanılan metrobüsler bu kadar hassas oluyor mu bu da ayrı bir soru? Yoksa kullanılan cam dayanıklı değil mi? Merak konusu...
